تبادل لینک هوشمند دایناسورها پر داشتند
نخستین دایناسورها پرهای کرک مانند داشتند و از این پرهای ابتدایی برای گرم کردن بدنشان استفاده می‌کردند. به تدریج در دایناسورهای بعدی، با فرگشت شکل‌ها و شیوه‌های جدید زندگی، شکل پرها هم متنوع شد. در دایناسورهای شاخ دار (که صرفا قیافه ظاهری آنها شبیه کرگدن بود) پرهای اولیه به چیزی شبیه تیغ‌های جوجه تیغه فرگشت یافتند. احتمالا این پرها هم برای دفاع، هم برای جفت‌یابی و نمایش استفاده می‌شدند. اما در دایناسورهای شکارچی، پرها ساختار پیچیده‌تری یافتند و به تدریج‌پوش‌پرها و سپس شاه‌پرها فرگشت یافتند. سوال بزرگ اغلب منکران فرگشت پرندگان از دایناسورها اینجاست که شاه‌پرهای ابتدایی که بعدها بلندتر شدند و مهم‌ترین وسیله پرواز در پرندگان را ساختند، در دایناسورها که پرواز نمی‌کردند به چه دردی می‌خورد؟ در جواب این عزیزان بهتر است دوباره به همان ماجرای نمایش و جفت‌یابی و پرهای رنگارنگ اشاره کنیم. نخستین استفاده پرهای بلند در دایناسورها نمایش بوده است. دقیقا به همین خاطر هم فکر می‌کنیم پرهای دایناسورها مثل پر پرندگان امروزی؛ به ویژه پر طاووس و پرندگان بهشتی، پرهایی خوش رنگ و زیبا بوده است.
گوشت‌خوارهای کرک‌آلود
به جز چند خانواده خویشاوند پرندگان که شاه‌پرهایی کاملا شبیه پرندگان داشتند، بسیاری از دایناسورهای تروپود دیگر (عمدتاً دایناسورهای شکارچی) از خانواده‌های مختلف، حتی از انواع غول‌آسای آنها (مثل تیرانوسورها) طی این سال‌ها کشف شده بودند که نشان می‌دادند دست‌کم پوشش بدن دایناسورهای گوشتخوار از پوش‌پر یا کرک‌پر (مشابه پرهای جوجه پرندگان امروزی) بوده است. بنابراین طی چند سال اخیر در بسیاری از کتاب‌های جدید (از جمله دو کتاب فرهنگ‌نامه دایناسورها و عصر طلایی دایناسورها) دایناسورهای گوشتخوار با ظاهری کمابیش پردار ترسیم شدند...
نظرات شما عزیزان:
.: Weblog Themes By Pichak :.
خبرنامه وب سایت: